“Η φέτα χρυσός και τα παϊδάκια… επένδυση!”

Ε, ρε τι πάθαμε! Μόλις λέγαμε να ψήσουμε κανένα παϊδάκι της προκοπής, μας ήρθε η… ευλογιά (στα ζώα, μην τρομάζετε!) και μας τα ’κανε όλα μαντάρα. Χιλιάδες ζώα θανατώθηκαν, το γάλα λιγόστεψε και – ω του θαύματος – η τιμή του ανέβηκε από 1,50 στα 1,65 ευρώ. Και κάπου εκεί, ξεκίνησε το γνωστό ελληνικό ντόμινο: από το μαντρί στο ράφι, η τιμή της φέτας πάει να γίνει… συλλεκτικό είδος.

Και μη νομίζετε ότι σώθηκαν τα κρέατα. Το παραδοσιακό έδεσμα των Θεσσαλών, τα παϊδάκια, κινδυνεύει να περάσει στη λίστα των «πολυτελών εμπειριών». Σε λίγο θα τα βλέπουμε μόνο σε φωτογραφίες, δίπλα από χρυσά πιρούνια και μπουκάλες κρασί με ακαταλαβίστικα γαλλικά ονόματα.

Βέβαια, η μείωση του ζωικού κεφαλαίου είναι μια καλή δικαιολογία — αλλά να, κάπου μυρίζει και λίγο… ευκαιρία. Γιατί μέσα στην αναμπουμπούλα, κάποιοι «λύκοι» της αγοράς είπαν «ας αρπάξουμε τη στιγμή». Έτσι, η τιμή τρέχει, οι καταναλωτές κλαίνε, κι εμείς κοιτάμε τα παϊδάκια όπως ο φοιτητής κοιτάει τα ενοίκια στη φοιτητούπολη: με νοσταλγία και μια δόση απελπισίας.